Kompaswerk, [1-10-2024 08:08] Voor degenen die niet zo goed geslapen hebben,  het is Collectief! Opgestaan met een druk vanuit de nek en naar het hoofd en de blaas doet vriendelijk mee, pijnlijke gewrichten met name rond de schouders en het voelt alsof ik een avondje flink heb ‘doorgehangen’ zonder alcohol haha. Gisterenavond ben ik in doodse stilte gaan liggen, ik voelde of hoorde (kan beiden) de Tinnitus omhoog schroeven en ik ging ‘luisteren’ naar deze oorverdovende ‘stilte’ die niet bepaald stil was.

Veel mensen hebben een vorm van Tinnitus en storen zich daaraan omdat men op het ‘geluid’ let in plaats van de ‘vertelsels’ van de eigen binnenkant. Ik laat de ‘oorverdovende’ stilte binnenin mij tot beelden vormen en wordt er zelfs heel rustig van. In de avond slaap ik het liefst in volledige stilte, zonder telefoon in de buurt of koptelefoon op het hoofd en laat me dan door de Tinnitus geluiden naar binnen voeren.

Meestal klinkt het in het begin heel vervelend en hard en abnormaal ‘hoog’ in geluid en lijkt het alsof ik niet naar binnen kan keren, maar door gewoon rustig te ademen en de handen op mijn hart te leggen ‘luister’ in naar de geluidsbewegingen die ontstaan. Er zijn dan bewegingen die ritmisch ‘klinken’ en ik denk er dan niet over na of dat 5G kan zijn of een één of andere aanval, want tinnitus heeft iets met de hersenen te maken en niet met het gehoor wat ik overigens al langer weet.

Ik heb een hersenkwab beschadiging gehad na een behoorlijk pittig ongeval en mijn nekwervels hebben ook het één en ander te verduren gehad, zo rond die periode kwam tevens de tinnitus opzetten en probeer ik daar maar mee ‘bevriend’ te geraken, hoewel deze niet de gemakkelijkste is hebben we ook in de gaten gekregen dat het looping DNA lichaam daadwerkelijk te trainen valt om van buiten (reactief) naar binnen te gaan (intrinsiek).

In het bijzonder wanneer er dingen binnen het collectief plaatsvinden werken we zelfs hele nachten astraal door maar de meesten van ons hebben daar geen of niet echt bewustzijn op en dat bewustzijn daarop hebben is dus best een ’tricky’ ding, omdat veel mensen denken dat bewustzijn in de hersenen van het denken liggen 🙈 terwijl voor ons bewustzijn betekent dat we er bewust zijn met alles wat we ervaren en waardoor we heen gaan, om emoties te belichamen.

De menselijke emoties wel te verstaan en het is juist dáár waar het ‘euvel’ ligt van het pijnlichaam die zo ontzettend helemaal NIET tegen innerlijke VREDE kan en die constant op zoek is naar ‘verledenprikkels’ (let maar eens op de dominante vertelsels van het eigen pijnlichaam) 🤓.

De trillingen worden van binnenin gevoeld en wat ik dan meestal doe is niet nadenken daarover (daar ben ik toch behoorlijk goed in geworden om te stromen in plaats van te denken) en laat ik eerst de collectieve boel gewoon lekker passeren want bij het wakker worden is dat altijd teveel om daar woorden van te maken, want woorden bestaan niet in de werelden waarin wij werken.

Ik laat het dus allemaal even laten ‘passeren’ zonder gedachten en als we héél ver buiten het lichaam hebben gewerkt (wat ook wel eens voorkomt) dan ga ik bewust IN mijn lichaam zitten, gewoon gaan zitten in het lichaam want voor mij bestaat er geen andere methode dan ademhalen en energetisch te gaan zitten ZIJN 🌸.

Dan vindt er een soort vanzelfsprekende ‘scan’ plaats hoe ik me voel en of alles is goed gegaan in de nachten en die scan gebeurt met de innerlijke ogen meestal met een bakkie biologische koffie die vanuit de zeilboot uit Afrika komt liefst voordat de anderen (en Poppy 😅) in de startblokken staan.

De stilte in de ochtend is hierin essentieel voor mijzelf maar hoe het voor jullie werkt weet ik natuurlijk niet maar in de ochtenden heb ik echt wel de tijd nodig om de nachtwerken goed te laten afvoeren. De ochtenden heb ik op jonge leeftijd toen mijn inmiddels volwassen kinderen nog klein waren al geclaimd door heel rustig in stilte door het huis te bewegen en wat natuurlijk hielp (zonder manipulatie want het was gewoon waar) was dat destijds vaderlief in verschillende ploegendiensten werkte.

Kompaswerk, [1-10-2024 08:08] Sshhttttt papa slaapt dus we doen heel zachtjes en zelfs de honden in huis worden op deze manier in de ochtenden tot de gewenste stilte gebracht (of gemaand 😅) en stond ik vroeger toen de kinderen nog klein waren zelfs ruim een uur eerder op dan de rest zodat de ochtendstilte mijn ‘heilige’ momentje was in de drukte van het bestaan.

Allen die geraakt zijn door de reizen naar de eigen binnenkant te maken, beginnen te herinneren en maken we pogingen om overeenkomstig te leven. In de Nu aanwezigheid wordt het gemakkelijker om de cellulaire processen van de eigen mystieke essentie te begrijpen en dankzij de innerlijke alchemie raken wij in staat om het leven ten volle te omhelzen en waarderen en bereiken we een staat van een nu-aanwezig zijn.

Maarja, we dragen ook nog een ‘pijnlichaam’ die niet zomaar Vrede kan aanvaarden en dat is een behoorlijk complexe materie hoe eenvoudig de hersenen worden ‘overgenomen’ in een luttele halve seconde en we hebben legio voorbeelden hoe de hersenen getriggerd worden naar het verleden als ‘herinnering’ die vaak niet eens in wijsheid wordt gebracht, maar in een flinke dosis zelfmedelijden en de daaruit voortvloeiende slachtofferschap🙈

Waar ik twee jaar geleden nog grote tranen ‘want ik voel me zo eenzaam’ losliet heb ik nu innerlijke vrede gecreëerd en voelt het innerlijke wezen eindelijk een soort als ‘met pensioen’ gegaan van het pijnlichaam en is deze levenslange Roadtrip eindelijk een beetje gestabiliseerd.

‘Heidy, jij hebt makkelijk praten’ of ook een leuke vraag ‘heb jij een erfenis gehad’ kan je dus gewoon lekker loslaten want we hebben écht eerst het eigen lood in goud te veranderen alvorens we de resultaten cellulair voelen en verder geen externe ‘reacties’ meer brengt aan het gedragen moderne lichaam waardoor we steeds dieper in de eigen epigenetica konden duiken met steeds diepere onderzoeken.

Onderzoeken die wederom niet vanuit de hersenen plaatsvinden maar vanuit diepe stilte mijmeringen en gedachtenstromingen die direct naar het Hart leiden buiten het denken om. En omdat al jarenlang (tjonge! 🤓) de oude fragmenten uit het epigenetische DNA worden getrild heeft dat uiteraard effect op het collectief.

De ‘besmette’ ethers worden aangepakt welke drie grote velden vastgekoppeld heeft naar het brein, hartsgebied en het bekkengebied en gaat dat de ene dag nu eenmaal beter dan de andere dag en voor mij is altijd alles goed zoals het gaat. We begrijpen dat wat er moet gebeuren aan opschoning van het eigen voorouderlijke DNA dat dit maar beter met acceptatie kan gaan dan met een gevecht die uiteindelijk zal vertragen in plaats van bijbenen.

En dat voelt heel ‘gelaten’ aan terwijl de onderzoeken naar de eigen binnenkant beter gaan in de neutrale stand zo iets als “okay, ben je ziek dan ben je ziek, heb je pijn dan heb je pijn’ maar binnen het collectief ‘zien’ we andere dingen gebeuren namelijk dat men geneigd is ‘om er iets van te moeten vinden’ terwijl er enkel om aanvaarding van het moment gevraagd wordt.

Neutralisme wordt niet zo gewaardeerd en is bij mij niet altijd ‘in dank afgenomen’ toen ik nog onder vele pijnlichamen inclusief die van mijzelf vertoefde en dan ook nog eens diep empathiserend was voor het ‘gevecht’ die de ander daarin leverde. En wat is het menselijk moeilijk om écht ‘aan jezelf’ te denken als het leven altijd om anderen heeft gedraaid, waar het meestal de naasten betreft en we meer vrede willen brengen aan de oorlogsenergie.

Hoe kun je bij jezelf blijven als je zo bezorgd bent om alles en iedereen en hoe kan je in diepe stilte observatie gaan als het hele lichaam organisch (en an-organisch) reageert op de externe energie? Het lijkt wel alsof we op dat moment niet in beweging komen en we weten ook dat velen moeite hebben om de tempo van een ander ‘bij te benen’ maar onthoud dat jouw unieke ritme het tempo van jezelf bepalen kan, zodat je zelfs een hele drukke met herrie en mensen gevulde omgeving ‘aankan’.

Kompaswerk, [1-10-2024 08:08]
De ene dag gaat het nu eenmaal beter om vanuit het nu aanwezig te zijn dan de andere dag want er gebeurt natuurlijk nog van alles in- en om ons heen. Is het niet een moeder, dan wel een kind of een partner of je huisdier en misschien zelfs wel een klant in de winkel, worden soms ook een beetje meegesleept door anderen en dat zette me opnieuw aan het voelen.

Er schuilt in het Nieuwe Moeder Aarde Kind (volwassenen dus ook 😉) een soort diep verdrietachtig weten die vele malen ouder is dan onze huidige leven. We voelen het en kunnen er net geen vinger op leggen waarvan dat vandaan komt waardoor de denkende zoektochten overhand kunnen nemen het schakelen van nu naar vroeger gaat razendsnel en dan is het best wel kunstig om je niet mee te laten slepen in de energie die binnenin onszelf gaande is, tijdens de vele ontwarringen die plaatsvinden binnen het collectief, maar ook binnen het persoonlijke.

Lekker aardse dingen doen is dan echt ‘mijn ding’ zodat de innerlijke bewegingen beter verstaan worden door het diepere wezenswerk waardoor we allemaal heengaan. De Binaurals maakten we eerst echt alleen maar voor de eigen lichaamsintegratie en deze gingen we langzaam delen achter de coulissen met zusters en vrienden en zo is de weg naar buiten gegaan, van binnen naar buiten als iets natuurlijks en niets geforceerd.

We delen onszelf vanuit alle facetten en hebben daarin niets te geven en te nemen of te ontvangen omdat het laatste tot ‘verwachtingen’ leidt die voor jezelf niet voldoende zuiver zijn. Is niemand écht altruïstisch al denkt men dat van wel en hebben we allemaal een vorm van ‘opportunisme’ in ons dragen die geen enkele macht kent, maar een stroming om gebruik te maken met datgene wat aandient, immers zijn we in het grote Recycle proces van het DNA gekomen en Recycleren is geen eenvoudig proces omdat het soms om kundige werkhanden vraagt.

Dit was weer een zomaar even mijn hoofd onder de steen uitpiepen, want waar ik voorheen in alles reactief was, inspelend op de ander zijn of haar behoeften, voel ik nu eindelijk wat mijn eigen ritme is omdat ik meer heb afgeleerd en losgelaten dan ‘erbij geleerd’ en dat voert me terug naar het Hartshuis van mijzelf in verbinding met voorouderlijk heel oud en vanuit het wezensnu heel nieuw tegelijkertijd te mogen zijn 🙈

In Lak’ ech,
van Heidy ❤️

Er wordt heel hard gewerkt de laatste dagen tot nog steeds momenteel, dus als jullie lichaam het mogelijk wat moelijker heeft, ga dan naar binnen, we zijn namelijk aan het dieper naar binnen aan het keren.

Het voelt voor de vrouwen aan alsof er gemenstrueerd wordt, het ijs DNA is aan het ontdooien …

Opening van het volgende zadenveld in voorbereiding, we zijn benieuwd wat er kome mag …

In liefde 🥰