Vrede begint bij jezelf,
en dat is werkelijk zo …

OᐯEᖇ ᕼEIᗪY – en dus klopt het helemaal zoals een echte nieuwe aardewerker betaamt dat ik wel duizend keer alle pagina’s op deze website heb veranderd, van kleur, van vorm, van lay-out en zelfs van groei & ontwikkelingen, informatie en prijzen en misschien herken jij zelf ook wel dat jouw unieke aardenwerk nooit is uit-ontwikkeld en immer in beweging is.

Onze unieke intrinsiek zal nooit veranderen en daarom herinneren we ons vanuit dagelijkse eenvoudige processen en niet vanuit enorme wereldlijke eindresultaten, wij zijn immer onderweg en dat is zo bijzonder en gewoon tegelijkertijd. Dit alles en mijn hele reutemeteut was niet omdat ik niet wist wat ik wilde, maar mijn aanpassingsgedrag was te groot geworden aan alle wensen van mensen en dat deed ik zelf vanuit onbewuste en bewuste keuzes.

Vandaag leer ik elke dag zoals alle anderen om vanuit onaangepaste zelfvorm te mogen zijn en dit is voor mij de enige ware vorm naar mijn dieper gelegen informatiebronnen die wij volop inhullen. Onze werken zijn als een gecodeerd dagboek meegegaan met het collectieve werk en ik bekijk alles eerst vanuit een gezonde twijfel eerst onderzoekend bij mijzelf en dat blijf ik elke dag doen, zodat we leren om anderen niet te belasten met onszelf (zucht).

Hierdoor leraarschap en leerlingschap verweeft naar wij zijn altijd al geweest zonder te beseffen omdat dit een te grote gedachte zal zijn voor het menselijk begrip. Op vrijdag 13-8-2010 heb ik een hele flinke ‘wake up call’ gekregen en voelde het schrijven aan als een soort werkdagboek van het nieuwe aardekind vol nieuwe aardeplannen binnen het collectief en het deelgoed daarvan.

Uiteindelijk een soort van Live ben gegaan via deze uitstromingswerken naar het huidige nu van aanwezig zijn. Alle werken zijn uit mijn eigen lichaamshanden en drakenhart geschreven als beveiligde leerdownloads naar voorouderlijke hidden councilwerken om nieuwe aarde allianties te vormen vanuit het menselijke lichaam en niet alleen maar wollig geschreeuw met valse new age vertegenwoordigingen en wij maken liever geen lichtshow van onze werken, hoewel we wel openbaar zijn.

We leven de grijze gebieden van het niet weten en staan daarom overal en nergens van te kijken en of we wel of niet in actie gaan na een gegronde ja of nee. Dat laatste is niet altijd in dank afgenomen terwijl ik een heel stabiele kern draag en in alle onderzoeken elke rode draad van mijzelf tegenkwam in vandaag in het nu.

Ik pas me niet meer aan en werd daarom flexibel – vreemd hé? Gewoon lekker helemaal overgegaan in mijzelf inmiddels en ik vind ik het wel grappig achteraf, want dat is meestal zo als je iets kritieks of intrinsiek loslaat dat het dan oplost en uit het gezichtsveld verdwijnt en dat is bijna als toveren ook al klinkt dat laatste heel stom in de oren van aardse mensen.

Je zou kunnen zeggen dat ik geboren ben met een hoofd als een soort ‘verwarde professor’ die anderen verwart en dat heeft me aardig in de nesten gebracht (mens ken u zelve). Hier wordt dat hoogbegaafdheid genoemd maar ik weet dat het bij mij tevens om eidetische eigenschappen gaat die uniek zijn aan wat men feitelijk niet kan verwoorden, dan slechts lichamelijk te voelen en dat is op aarde en in het aardelichaam met een kapot hologram en verward dna kunstig laveren, dat weet jij misschien nog niet maar ik wel!

Mijn lichaam onthoud alles wat mijn brein kan waarnemen, wat ik hoor en wat ik zie dus mag ik vooral leren om andersom te werken aan hier en leg dat maar eens uit aan je omgeving bijvoorbeeld. De herhalende en ingesleten patronen ben ik gaan herkennen die invloeiend en uitvloeiend het dagelijkse leven daadwerkelijk kan bepalen en het is een lange weg geweest voor mijn lichaamswerk-aanvaarding, want dat laatste kon ik niet zo goed omdat het complex was van wezen en daarom een heel diep en persoonlijk proces.

Vanaf mijn vierde levensjaar ben ik pen en papier gaan gebruiken om alle patronen met elkaar te verbinden van wat ik aantrof in de stromingen van mijn vloeiende gedachten, die immer naar het startpunt van ontstaan werd geleid als het zaad des levens van alles wat is en ‘zie’ ik een patronengeheel ontstaan in de opbouw van iemands uniekheid in diens tegelijkertijd eenheid – daarom het gevecht dat iemand draagt.

Heb ik uiteindelijk Kompaswerk ontwikkeld die geen enkele ‘methodiek’ kan raken om het vloeiende en stromende te onderscheiden van het stagnerende en geblokkeerde en al gauw kwam ik erachter dat er meerdere levensvatbare DNA vormen bestaan in de octaveninformatie en bestaan mijn stromende gedachten voortdurend uit tellingen en registraties

Met het uitlezen en optekenen ben ik al op jonge leeftijd begonnen door te gaan tranceschrijven, zodat ik kon begrijpen wat alle binnenkomende symbolen, kleuren, vormen, getallen, figuren en oude talen die hier niet gesproken worden om te zetten naar woorden.

En hoewel de oude talen geen woorden bevatten heb ik toch geleerd om deze al voelend te onderscheiden en onder woorden te brengen die de werkelijke kleuren en trillingen van het DNA nooit zullen kunnen omschrijven maar wel als een soort ‘aha’ gaan resoneren, wat het de moeite waard maakt om je eigen strubbelingen eens goed onder ogen te komen en diep naar binnen te keren.

In het werk als levende portaal, tevens (al mag dat nog niet worden uitgesproken anno nu) genezer/ziener van moeder Aarde die over aan het gaan is naar TaRRaH en het DNA werk hier op aarde is een behoorlijke ‘achterblijver’ geworden en diens gedragingen te onderzoeken naar menselijke acties is het werk dat ik dus letterlijk doe. Zelfs na ruim drie decennia aan werkervaring is nog steeds pionierswerk om uit te leggen wat ik doe dus ook daar ben ik maar mee gestopt.

Had ik na ruim dertig jaar rustig onderzoeken achter de coulissen met hier en daar een klant die écht goed vooruit kwam door samenwerk in wisselwerk dus als klant en helper. Opeens was er een gigantische opwaartse internetpopulariteit toen we een beetje openbaar gingen met onze werken en deze is weer terug gedrongen naar mijn oorspronkelijke werkwijze, klein en fijn te blijven omdat ik al die drukte en poeha en klatergoud gewoon niet aankan.

Ik werk het liefst in mijn pyjama en omdat mijn werk gewoon écht werkt gaat mijn ‘pyjamawerk’ al zolang als ik dat doe van mond tot mond en het netwerk wat dat opleverde uiteindelijk was niet mijn netwerk, vertrouwde ik op mijn pad der stilte te blijven tot het mijn tijd was en mijn tijd is nu gekomen. Ik heb flink gereduceerd aan netwerkpopulariteit omdat de collectieve missie mijn eigen persoonlijke leven is, bedoeld ter inspiratie en activatie.

Kompaswerk is speciaal bedoeld voor Nieuwe Moeder Aarde Mensen die meestal zelf ook ondernemend willen zijn in het bouwen van het eigen aardse platform waar nog allerlei oude toestanden, hekkenwerken en spinnenwebben te vinden zijn in het voormalige DNA. Dit betekent dat er bijna geen contact met het lichaam is te maken wat tóch een heel belangrijk onderdeel is van de menselijke evolutie en de daaraan gekoppelde zielenleer van de menselijke ervaring, van geboorte naar overlijden.

Het voorouderlijke DNA die werkelijk iedereen in zich draagt heeft een heel belangrijke functie rondom menselijkheid en deze worden nogal gauw vergeten in het enorme ‘spirituele aanbod’ waar de menselijke zijnsvorm amper gezien en ervaren wordt. Mediums met oud en nieuw DNA dragen hier een enorm verledenlichaam en pijnlichaam die tot actie heeft gezet naar foutieve DNA overdrachten en poef, ineens werd iedereen DNA werker!

Omdat ik al zo lang meedraai als onderzoeker, verkenner én voorloper heb ik wel degelijk het zaad van het werkelijke kwade bloed gezien achter de enorme bypass van ‘droomstaat’ waarin de zielenmens werd gebracht. Mens die het steeds ‘hogerop’ zoekt buiten de eigen kinderkern en daardoor vergeten is dat we als een stofje in synergie bewegen. Jouw platform naar de nieuwe aarde gaat daarom gepaard met een heleboel shittings die niet eens van jezelf zijn en daar willen we vanaf nietwaar?.

En dan hangen in het pijnlichaam ook nog eens vele voorouderlijke (alter) kinderen aan vast binnen het epigenetische DNA die tot zielsverwarring kan leiden en mij tot alcohol dreven, omdat velen nog niet kunnen begrijpen dat wij onze eigen DNA voorouders zijn in deze Zielenincarnatie.

En dat daar al trauma genoeg aan vast heeft gehangen binnen de epigenetische kerfstokken die we mee hebben gekregen vanaf geboorte, dus vraagt de tijd van het nu om te beginnen met het leren kennen van jouw ware potentiële voorouderlijke en vooral wonderlijke zelf!

Om de normale gang van dagelijkse levenszaken als een obstructie te ervaren en daarom probeert te vermijden door te vluchten naar een onrealistische ‘droomstaat’ als nieuwe vorm van collectieve indoctrinatie die tot geestelijke beïnvloeding leidt.

Niet geheel onbelangrijk om te weten voor jezelf en jouw geliefde naasten, is dat alle nazaten van het sprankelende mensenkind van de aarde langzaam wegkwijnde tot een ongelukkige, vaak depressieve volwassene die elk aangeboden ‘middel’ zal vastgrijpen als laatste strohalm, na de laatste strohalm, van de laatste strohalm – de charlatan die niet zichzelf was.

De gevolgen van deze ‘droomstaat’ is voor ons brein zelfs gevaarlijk te noemen, want wanneer je niet goed geaard in jouw eigen uniek stabiele kern kan blijven, dan worden er zowel binnen het reguliere- als alternatieve aanbod steeds meer laatste strohalmen aangeboden die uiteindelijk van de regen naar de drup helpen. En we hebben honderden mensen gehad die van de regen in de drup waren geholpen door goedbedoelde mediums en healers die niet begrijpen dat we healers van de aarde en niet van de mensenlichamen zijn (misschien komt dat besef nog wel).

Diep naar binnen is waar we willen zijn om onze eigen kwaliteiten, gaven en talenten te gaan gebruiken om het Platform van eigen keuze te bouwen en het fundament daarvan hebben onze voorouders allang opgebouwd, maar de kennis daarvan in jezelf toereikend te krijgen wordt bij Kompaswerk niet buiten jezelf geplaatst, maar dieper dan diep in jezelf en wij werken op een zeer geavanceerd diep alternatief alchemistisch level waardoor de puzzel niet via iemands hoofd, maar in het Hart bij elkaar zal komen.

Velen heb ik mogen begeleiden naar het eigen ‘aardse kernlichaam’ in de groei en ontwikkeling naar ware autonome spirealistische volwassenheid waarmee we al ruim drie decennia lang in het vak zitten kun je stellen dat we een professionele dienst leveren met een groot hart voor de nieuwe moeder aarde mens die aan het omdraaien is binnen het collectief.

Een behoorlijk lange geschiedenis van heel hard werken, oefenen, ervaren en zelf aan de slag te gaan om te leren hoe de diep beschadigde epigenetische DNA structuren organisch zijn geworden, heeft me gebracht tot waar ik nu mag zijn in de wij vorm van het collectieve eenheidsveld en het Kompaspraktijkwerk dat wij leveren om van leraarling tot leraarling te kunnen zijn met elkaar.

Mijn naam is dus Heidy, ik draag de achternaam van Melis en je mag even een soort van kijkje in mijn geest en hart nemen. Ruim een halve eeuw lang hobbel ik rond in een modern lichaam tussen de oude en nieuwe aarde waarbij de kroon van mijn menselijke leven het gezin is waar we met elkaar verblijven. De kinderen die ik voort heb mogen brengen via dit lichaam, zoals de bloeiende bloem die zaden voortbrengt en heb ik de grote eer om “mama” genoemd te mogen worden door een prachtige dochter en een zoon.

Geschonken zijn een kleinzoon en een kleindochter die me de eretitel oma hebben gegeven en waar ik dagelijks met veel liefde en plezier hun ontwikkelingen mag aanschouwen. Mijn lieve Aquariuspartner ondersteunt mij in wie ik werkelijk ben en we hebben een rijkelijk leven die gevuld is met vooral heel veel ‘spireële’ aspecten die zowel moeilijk als gemakkelijk, zowel schaduw als licht, zowel vertraagd als versneld tegelijkertijd zijn.

Krijg ik zeer vaak de vraag wanneer ik ‘ontwaakt’ ben, maar héél eerlijk gezegd ben ik al vanaf de geboorte in deze vorm op de wereld aanwezig en vond ik mijzelf eigenlijk gewoon heel normaal tot het moment was aangebroken dat anderen lieten voelen dat ik toch wel een beetje vreemd was, zie je op de foto onderstaand een hele kleine greep uit de vele kinderwerkjes welke ik al maakte op de leeftijd van vier, zes en twaalf jaar.

Ik ben altijd al een beetje een serieuzer geweest dan de gemiddelde kinderen van mijn leeftijd en omdat ik de mensen niet goed kon begrijpen vanwege het hebben van een volledige eigen innerlijke taal en heb ik geleerd deze om te zetten naar woorden en dat is een waar levenskompaswerk geworden.

Ik ‘lees’ dus iemands DNA uit op deze manier en dat heet in deze wereld een geboren gave die ik nooit in vergetelheid heb gehad, omdat deze rechtstreeks vanuit de eerste fundamenten doorgegeven wordt. Zo zijn er velen op aarde die hun eigen unieke gaven wél in vergetelheid hebben en deze mensen helpen we in ons huidige werk.

Welkom in mijn leven die het huidige leven ‘weerspiegelen’ kan in een wereld waarin jullie wellicht herkenning zullen vinden. Ondanks vaker niet dan wel realiseerbaar in de huidige levenstijd voel ik als mens Heidy mij het meest gelukkig met de eenvoud, leegte en stilte van de volledige ‘geest’ als het bestaan en voel ik me heel vaak ‘een stofje’ binnen een groter geheel in een wereld waarin men geneigd is om ‘iets te willen voorstellen’.

Vanaf de dag dat ik kon lezen was ik bijna dagelijks met mijn neus in de boeken te vinden, eenvoudig alleen met mijn eigen lege geest en had ik altijd pen en papier bij de hand. Heel belangrijk kinderonderzoek verrichte ik naar het menselijke ras, de dood, planeet aarde, de maan en sterren, ufo’s, buitenaardsen, theologische aspecten, lichamen, religies, beestjes in het bloed waaraan je dood kon gaan, waar deze lichamen vandaan kwamen en of mijn ouders wel mijn echte ouders waren enzovoorts.

Waar de leraar in het klaslokaal meer dan regelmatig met de stok op tafel sloeg om mij te laten schrikken, want ‘Heidy vindt de vlieg die op het raam zit veel interessanter dan de lesstof’ en dat was ook zo. Naarmate ik een ouder lichaam kreeg veranderde mijn geest en hart niet maar had ik grote moeite met mensen zoals zij zich lieten zien aan mij en keerde ik me grotendeels van de mensen af naar mijn eigen veilige wereld.

Dromerig met gesloten ogen zachtjes over de kleine blaadjes van de heg strijkend met de toppen van mijn vingers, voelde ik de tijdloosheid en bestaan zelf en daar hoefde ik niets te zijn en niets te doen dan slechts aanwezig te zijn en mezelf heel te voelen. Deze manier van lezen is ook de reden waarom ik op autodidactische wijze geleerd heb om het gemanipuleerde DNA binnen de Menselijke Helix te onderscheiden van het Bron Mandalix. Omdat beiden er bij mij van binnenin totaal verschillend eruit ‘zagen’ ben ik al op zeer jonge leeftijd begonnen met het uitlezen van mijn eigen interessante DNA binnenkant.

Op deze manier voelde ik altijd al een soort innerlijke levendige ‘geest’ in mij aanwezig en deze is nooit weggegaan en kan ik ‘zien’ omdat ik snel linken kan leggen en verbanden kan samenbrengen. Altijd ben ik verbonden met een soort oog van energie waarmee ik kan communiceren. Verbeeldingskracht is geen fantasie zoals vele mensen denken maar het zijn diepe manifesterende innerlijke vertelsels van hoe wij mensen kunnen communiceren met de meer non-stoffelijke trillingen van de zijnsvorm en dat is niet eenvoudig uit te leggen in woorden.

Geen woorden maar allemaal kleuren, vormen, structuren, bolletjes, streepjes, nummers, symbolen en klanken zaten er in mijn hoofd en deze informatie stroomde altijd direct naar een vorm van ‘weten’ waardoor de uitspraak “ik weet niet waarom dat is, maar ik weet het gewoon” wat tot grote frustraties kon leiden bij anderen en bij mijzelf natuurlijk. Maar als jong kind ontdekte ik al dat ik aan (droom)voorspellingen deed, vertelsels en schrijfsels die de wereld en de anderen reflecteerden in mij.

Communiceren vanuit meerdere werelden brengt vaak ‘breedsprakigheid’ en ik geloof dat dat nooit over is gegaan en dat kan heel vermoeiend zijn als alles als er hele holografische informatiepakketten binnenstromen die geen woorden maar alleen beelden kent. Deze uitdagingen hebben is een heel goed kenmerk voor ‘de nieuwe aarde kinderen’ waardoor er weinig geduld is om anderen te laten uitspreken omdat de zere vinger allang op de plek ligt waar de anderen deze nog aan het zoeken zijn en is het me niet altijd in dank afgenomen.

Noem ze maar op, want leraren, ouders, vrienden en vriendinnen, familieleden, klasgenoten, kennissen, collega’s en zelfs klanten kunnen het beamen dat het als incongruent wordt beschouwd om deze werelden als ‘neutralist’ te benaderen. We zien alle zijdes van een medaille, we bekijken de onderkant, de bovenkant, de achterkant, zijkant en dan nogmaals om vervolgens tot de conclusie te komen dat het gewoon een medaille is.

Ik voelde me zowel heel erg antiek als splinternieuw tegelijkertijd en dat gevoel is nooit veranderd, zelfs tot opde dag van vandaag nog steeds niet. Veel mensen in de praktijk vragen hoe en vooral wanneer ik aan mijn ‘gaven’ ben gekomen en je moet begrijpen dat deze niet van de ene op de andere dag spontaan geactiveerd zijn, maar dat ik daadwerkelijk geboren ben met een bepaalde galactische kennis die in een soort ‘reiskoffer’ hier mee naar toe is genomen en een planetaire kennis die in mijn lichaam zit.

Niet iedereen is een kennisdrager en dat brengt toch een grote verantwoordelijkheid met zich mee als we de wereld van beiden vertegenwoordigen in zowel het spreken als schrijven, tevens daarin leerling en leraar (leraarling) tegelijkertijd te zijn en dat geldt voor iedereen die zich hierin herkent. Als een soort van vreemde snuiter tegenover ‘de rest’ terwijl ik me normaler voelde als ‘de anderen’ zag ik dat de meest prachtige zielenwezens als marionetten aan touwtjes vastzaten via de menselijke lichamen die tevens de eigen gevangenis van wezen bleek te zijn en daarin zag ik mijzelf en is het eigen lichaam ons onderzoekerslichaam geweest naar het collectief op latere leeftijd.

Marionetten met een vrijheidsbeperkende lineaire of narratieve geest die vaak niet verder reikte dan de gematerialiseerde levensvorm en ik geloof dat het lang geduurd heeft voordat ik kon begrijpen waarom dat was. Zielen die keer op keer op dezelfde plek in hetzelfde DNA fragment incarneerden, vanuit dezelfde wortelsystemen, uiteindelijk een beangstigende en pijnlijke dood afwachtend, met gif platgespoten zodat er geen transitie naar de andere realms kan plaatsvinden, om vervolgens in vergetelheid weer terug te komen in een babylichaam, heb ik altijd geweten dat hier iets achter moest zitten.

Gelukkig heb ik een vader gehad die een vroege jaren zestig klokkenluider was, die veel van het DNA voorwerk heeft afgeleverd en mij leerde over hoe de gevestigde werelden waren gevormd, hoe de mensheid werd beheerst, dat mensen marionetten waren in een groot oorlogs-dambordspel der hoogste politiek, die de mens niet naar soeverein wezen maar als een gedomesticeerd geldfabriek wilde vormen, toen al en dus is het huidige nu als zienswijze niet veel veranderd.

Van kind af aan heb ik aangevoeld hoe mijn vader vanuit zijn diepste binnenste trillingen een soort waarheid sprak en deze trillingen kan ik nog steeds voelen als waarheidsgraadmeter want als iemand de waarheid spreekt vanuit de eigen perceptie, krijgen wij een taal of klank binnen die zegt dit klopt en dit klopt niet.

Als zeer onervaren mensenkind liep ik voornamelijk tegen afwijzing en onbegrip aan maar ik was ook best menselijk onhandig hoor, want als ik met een penetrante blik vragen stelde die dwars door de buitenkant heen penetreerde, “Waarom lach jij? Je bent toch verdrietig?” dan werd dat niet altijd in dank genomen.

Ook ik heb me lang aangepast aan het gewenste normatieve want dat was de enige manier voor mij om te kunnen ‘overleven’ binnen de grote mensenwereld en met een aangeboren zeer sterke leugendetector was dat wel eens lastig, omdat volwassenen ook nog eens zeer sterk geïndoctrineerd zijn en vaak niet eens weten dat ze de trillingen des leugens van het verleden uitzenden en als onderzoeker kwamen we al gauw uit op indoctrinatie én domesticering en hoe het DNA daarop kan ‘overleven en anticiperen’.

Pas later in mijn jong volwassen leven ben ik gaan begrijpen dat het vrijwel nooit de ‘ziel’ van de persoon was met de verkeerde intenties, gemeenheid, leugens of anderszins, maar dat het lichaam organisch en zelfs an-organisch werd aangestuurd door zaken die ik ‘wist’ maar niet kon vertellen omdat ik geen mensentaal binnenkrijg en is het een lange weg geweest om woorden te vinden bij wat ik zie.

Veel woorden en dus nu nog steeds, heb ik zelf moeten ‘verzinnen’ omdat de trillingen, lading of interpretatie niet kloppend zijn naar de nieuwe aarde met wat ik in mijn hart voel en het is precies die reden waarom ik met weinig mensen écht contact kan maken omdat ik gewoonweg niet wordt ‘verstaan’ in wat ik bedoel uit te leggen.

Ik raak niet gauw bevriend met iemand, want het kost mij veel teveel energie om eerst de buitenkantjes en overgenomen organismes te leren kennen voordat de binnenkant die ik voel mag zien. Daarom heb ik er mijn werk van gemaakt omdat ik er goed en snel in was maar dan niet meer hoefde te wachten tot iemand eraan toe was om te eigen binnenkant te leren zien via mij.

Het tijdelijke zoals dat de dood als iets absoluuts werd gezien, in plaats van levende zaden en sporen voortbrengen heb ik altijd gevoeld, geweten en begrepen maar wat kon ik ermee in dit kapotte DNA lichaam? Het menselijke coping-mechanisme is daarom een houvast geweest om van tactiek veranderen of om terug te vallen op het bekende en vertrouwde en ik weet dat velen met hetzelfde coping-mechanisme in hun lichaam verblijven.

Daarbij komend wat voor andere nieuwe moeder aardekinderen tevens zal gelden, is dat bepaalde vormen van hooggevoeligheid en hoogbegaafdheid (of allebei) bijna nooit of veel te laat ontdekt wordt omdat de nieuwe aarde kinderen zich vaak geweldig goed kunnen aanpassen aan de gestapelde indoctrinerende hiërarchie. Ja, zelfs tussen de ouders en de andere kinderen voelde het gezinsleven aan alsof ik me in een voortdurende wedijverige mensenwereld bevond en eerlijk gezegd vond ik het verschrikkelijk.

Eenmaal in een volwassen mensenlichaam, maar met de lege geest als die van een onervaren kind zonder enig besef van het feit hoe extreem diep conditionering doorwerkt op de mens, kwam een dag dat de bodem was aangeraakt en het dieptepunt werd bereikt na het afpellen van mijn menselijke pijnlagen. Van de term HSP (hoog sensitief persoon) of nieuwetijdskind had men destijds uiteraard nog nooit gehoord. Een persoonlijkheid- en intelligentietest volgde nadat ik als twintiger flink was vastgelopen met mezelf, de mensen en de wereld om me heen.

Eenmaal als jonge dertiger was ik al in een scheiding en burn-out beland en kreeg ik na dagenlange ‘officiële’ psychologische- en persoonlijkheidsonderzoeken voor die tijd een heel modern etiketje opgeplakt van adhd met ‘autistische’ kenmerken en conceptuele hoogbegaafdheid die mij vele errors heeft bezorgd in het menselijke denkleven. Het huidige menselijke denken klopt niet want dat voelt heel erg artificieel aan, omdat het bijna een besturingsprogramma lijkt die buiten onszelf gaat!

Alle gestapelde tijdlijnen leken door elkaar heen te schuiven en het menselijke leven was één grote chaos geworden. Hierbij probeerde ik soms twintig ballen tegelijk omhoog te houden zodat deze niet op de grond zouden vallen, waarbij ik bij de minste of geringste ‘hulpvraag’ van een ander, meteen in de startblokken klaarstond en deze ‘reddersmentaliteit’ is het moeilijkste af te leren.

Veel mensen proberen met mij een ‘emotionele’ band of connectie te zoeken en zoeken een weg om hun emotionele ellende te droppen, maar ik kan niet zoveel met oude beladen ellendige emoties omdat deze bakken aan ectoplasma vrijlaten, die overal aan vast blijven kleven die hier entiteiten worden genoemd.

Vraag mij niet hoe, maar ik heb het vol gehouden tot de dag dat ik een bijna fataal auto ongeluk kreeg en het eerste wat mij te doen stond was mijn leven, mijn karakter en vooral mijn valkuilen onder de loep te nemen en naar de spiegels te kijken die ik via anderen gepresenteerd kreeg. Wie was ik eigenlijk zonder illusies, buitenkantjes, maskers, gepijnigd ego, aanpassingsgedrag, startblokken en coping mechanisme, wie was ik in werkelijkheid zonder die aangepaste buitenkant?

Om dit hele diepe onderzoek met mijzelf aan te gaan, moest ik eerst de zwart gemanipuleerde schaduwen van mijzelf onder ogen zien te komen om de zwakke straaltjes van licht te leren zien, wat overigens geen eenvoudige klus is geweest. Maar ik ontdekte wel een zelf-bevrijdende sleutel die de deur opende naar de vele kettingen waaraan ik dacht vastgeketend te zitten.

Een gepijnigd ego, aanpassingsgedrag, startblokken die uiteindelijk een ‘hulpverlening syndroom’ opleverde bleken mijn eigen vicieuze cirkel te zijn in het ondermijnen van mijn absolute innerlijke kracht. En ondanks dat ik mezelf nog steeds van dag tot dag lichamelijk moet aanpassen vanwege het ongeval, wil ik vertellen dat ik mijzelf zoveel mogelijk heb genezen van kapotte emotionele en mentaal opgebouwde epigenetische structuren.

De weg daarnaartoe is natuurlijk niet zonder slag of stoot gegaan, want ik heb me door boosheid, schaamte en ongekende pijnstukken heen geworsteld en het lood op de wat grotere levensstukken zelf in goud veranderd en hiermee is mijn werk succesvol gegarandeerd omdat andere nieuwe moeder aarde kinderen zichzelf in mijn persoonlijke levenspad herkennen.

Hierbij heb ik vele verbitterde tranen eruit gehuild vanwege mezelf ‘ziende’ in dezelfde toestand waarin wij mensheid verkeren en waarin ik als mens Heidy het leven leerde te handhaven. Dit noemen ze met een mooi woord ‘transformatieprocessen‘ en heel eerlijk gezegd, voelde het voortdurende als uien afpellende sterfproces van de dieper gelegen narcistische en slachtofferlijke kenmerken die het gepijnigde ego in werkelijkheid inhoudt, met tijd en wijlen aan als een halve karaktermoord.

Door langzaamaan vanuit mijn eigen kernwaarden te gaan leven vond ik uiteindelijk het bestaansrecht om er eenvoudigweg te mogen zijn, precies in de hoedanigheid die ik ben in het hier en nu. Hier vind ik zoveel meer eenheid, rust en vrede dan waar ik ooit van durfde te dromen.

De ballast van mijn schouders afglijdend naar niets, kan ik eindelijk zeggen dat ik lief en licht genoeg ben voor mijzelf en de geliefden om mij heen. En Hoera!! want de eerste voorzichtige kinderstappen zijn gezet om niet meer meteen in de startblokken klaar te staan maar potverdikke zeg, ondanks dat ik nog wankel op mijn benen in de kinderschoenen sta in het naar buiten brengen van ons als ‘galactische raadsleden’ collectieve boodschappers, doe ik het afwisselend aardig goed.

Steeds vaker is in mij weer die prettige ‘leegte’ zoals ik als kind was binnen de tijdloosheid die mij vanzelfsprekend naar de Bron heeft geleid, altijd en zonder enige omwegen was ik authentiek wat juist prachtig is. En vrijwel alle nieuwe moeder aarde kinderen hebben een eigen unieke ( zeg maar gerust vreemde 😁 ) manier ontwikkeld om te begrijpen hoe deze wereld en het menselijke indoctrinatielichaam in elkaar steekt.

Pas wanneer we ons eigen lood hebben gezien en begrepen, deze aan te pakken door heel hard te werken kan er goud voor in de plaats komen en eerder niet. Wat ik zelf nog niet heb geleerd en onder de knie heb gekregen kan ik anderen niet in onderwijzen en dit ga ik ook niet doen of pretenderen.

Datgene wat ik wél onder de knie heb gekregen, deel ik graag met anderen vanuit een bijna kinderlijk menselijke puurheid, want ondanks dat ik als een wij ben, draag ik een dieper gelegen kennisveld in mijn voorouderlijke Mandalix DNA en die kennis mag eindelijk stap voor stap gedeeld worden.

Wat Kompaswerk betreft en de modern alchemistisch werker die ik vandaag de dag mag zijn, valt er niet heel veel te overtuigen of te bewijzen in de werkzaamheden die wij verrichten, omdat we 100% op de werking van bron, kosmos, de kern en vooral onze eigen mandalische informatie vertrouwen waarmee we in al die jaren inmiddels duizenden mensen vooruit kunnen helpen via workshops, sessies, schrijfsels, vertelsels en persoonlijke contacten en moet ik nog wennen aan het openbare stuk – als sprekers en klankers voor het collectief.

Er worden absoluut geen ambities gekoesterd om spiritueel verlicht, goeroe of een opgestegen meester te worden in een mensenlichaam van vlees en bloed want in mijn ogen bestaan deze niet en voel ik me vooral een méns die eindelijk wat lichter in het leven kan staan, gelijkwaardig aan de ander en voel ik me een leraarling in een enorm grote speeltuin als deze.

Soms voel ik me wat verloren, soms weer helemaal gevonden en dat is de leerweg van dit moderne en artificiële leerlichaam, dat we vooral vanuit het kinderhart verblijven en daar geen centimeter vanaf wijken. Bovendien ben ik niet zweverig genoeg voor ‘spiritueel geneuzel’ omdat ik simpelweg een ‘spirealist’ ben en ja die bestaan!!

Eindconclusie is vaker wel dan niet slechts een relativiteit, een relativiteit bepaalt een massa, een massa bepaalt een densiteit, een densiteit bepaalt een realiteit, een realiteit bepaalt creatievermogen, een creatievermogen bepaalt de manifestatie en zo eenvoudig steekt het universum ook in elkaar in onze ogen.

Alles van wat we zien is als stofjes bij elkaar door magnetische aantrekken en afstoten, dus is alles relatief en misschien zelfs wel eindig in wat we zien, maar als oneindig van bestaan binnen het neutralistische aanwezig zijn.

Wij zijn daarom ook enkel en alleen maar dat stofje dat ‘ziet’ hoe het in elkaar steekt en die de eindconclusie van huidige en voorouderlijke wetenschap bepaalt en misschien zelfs wel samenbrengt, omdat het stofje is aangesloten op de atoomkern van ontstaan in een volledig ‘leeg’ veld waar geen eindconclusies lijken te bestaan.

Uiteindelijk als verbeeldingskracht, ja kracht in plaats van zwakte omdat verbeeldingskracht geen fantasie, maar uiteindelijk de manifestatie is van een veel diepere manier van kijken en zien – als innerlijk weten die uiteindelijk de aardse manifestatie lijden of leiden in verschillende uitingsvorm die de uitkomst zal worden van het einde van dit fysieke leven en dat is een behoorlijk conceptionele manier van overkoepelend aanwezig zijn in een diepere vorm dan het diepste vertrouwen.

Vertrouwen op de eigen verbeeldingskracht voelt zowel conceptioneel als gedetailleerd tegelijkertijd en zijn we als mens eigenlijk simpelweg als aantrekkende en afstotende magnetische velden welke innerlijk in balans en samensmelting kunnen realiseren, maar ook een verdeling en afscheiding wat ascentie wordt genoemd en ascentie betekent nu eenmaal voortgang en deze voortgang voelt als immer uitdijend, uitvouwend van een steeds breder gevoel en met dat hele brede gevoel is het innerlijke wezen bepaald.

In mijn ogen heel logisch dat aards en onaards aspect een innerlijke onafgebroken en vloeiende eenheid is vanuit vele tijdsvelden waarin we verblijven als soevereine mens en laat de tegenhangers, machthebbers, of de zogenaamde ‘leiders’ van deze wereld deze geïndoctrineerde, zelfs gedomesticeerde menselijke slavenwereld hebben gecreëerd met vele rassenscheidingen.

Deze wereld voelt aan als een soort ‘fokprogramma’ die tevens het re-incarnatie looping systeem werd, waardoor de mens niets meer herinnert van de eigen voorouderlijke wijsheden en veelal niet meer kan communiceren met diens eigen ware binnenkant.

Wij mensen bouwen in principe voort op de karkassen van onze voorouders en hoe meer versnipperd de bloedlijn is, hoe meer versnipperd materiaal in de Helixen, hoe meer versnipperd materiaal in de Helixen, hoe complexer het DNA systeem hoe meer verwarring of vergetelheid en de mens is niet alleen op het fysieke level afgescheiden van de eigen binnenkant, maar ook vooral via het brein het narratief ervaart.

En wanneer mensen niet in staat blijken te herkennen hoe de epigenetische programma’s verlopen, dan kan de zielenzoektocht een leven lang in beslag nemen, omdat er geen heelheid maar afgescheidenheid wordt ervaren die het ego laat regeren en uiteindelijk het ware geloof en vertrouwen heeft gevormd tot een ziekelijk wantrouwen die tot de diepste vezels innerlijke oorlogen kan ontketenen bij onszelf en volgens mijn bescheiden mening is dat niet bepaald de bedoeling geweest van de menselijke ervaring.

Het resoneren vanuit het hartsweten en de stappen te zetten door werkelijk ingedaald in het lichaam aanwezig te zijn vormt het werkelijke aardse manifesteren vanuit de eigen leiderschap die tevens het collectief bepaalt en daar staan heel veel mensen niet bij stil, dat de grootse transitie die gaande is, gewoon heel persoonlijk in de kleinste huiskamers plaatsvindt en dat er écht geen Neonlicht op onze Kompaswerkzaamheden hoeft te staan om anderen te inspireren, want dat gaat van mond tot mond en dat is voor mij als nieuwe aardling meer dan goed genoeg.

Maar in deze Heidy zit ook nog een hidden collectieve werker van de Aards Galactische Alliantie, als Council van Zeven voor de Nieuwe Moeder Aarde Mensen en zijn we vanuit Council tevens de 29.000 geïncarneerde DNA hiddens en daarvan 700 RNA instappers aan het zoeken via openbare schrijfsels, waar mensen resoneren met onze schrijfsels en hebben we liever niet al teveel Artificiële Neonlampen op onze werkzaamheden staan en dus spenderen we heel veel tijd achter de coulissen en in de eigen tijd om een ‘open sourse’ aan informatie te brengen, waarmee je kan resoneren vanuit het Hart in plaats van erover te dénken hoe het allemaal werkt.

Liever goed en gedegen met veel geduld al ruim drie decennia achter de coulissen aan het werk te zijn, veilig onder de radar als ongeziene GF werkers die naar het aardoppervlak zijn gekomen om daadwerkelijk met het menselijke lichaam veranderingen te brengen die noodzakelijk zijn in deze mensenwereld

En ben ik nog volop lerende om een zuiverste balans te vinden in het openbaar spreken en schrijven van de nieuwste gang van spirealistische ascentiezaken, in een wereld die gewend is om vele valse ‘guru’s’ die de zogenaamde ‘masters’ creëren te volgen en hebben we als hiddens een hele artificiële new age tijdperk onderzocht vanaf de jaren zeventig, tot het collectieve Neonlicht van alle schreeuwende ‘Lichtwerkers’ van vandaag.

Werkers van ‘het licht’ die totaal gemanipuleerde artificiële overdrachten krijgen naar hun channels en de vervalste ‘lichtinformatie’ weer doorgeven aan ‘hun’ onschuldige leerlingen, die dan dénken dat ze zelf de master kunnen worden van iets wat niet eens uit hun eigen opgebouwde RNA en DNA afkomstig is.

Niets is zo gevaarlijk als een halve leugen en de denkfouten die daaruit voortbestaan. De mensheid is één grote denkfout geworden welke een manifesterende brij van energetische én fysieke DNA vermicellisoep is geworden, die uiteindelijk tot grote galactische oorlogen heeft geleid maar ook een afgescheidenheid van eenheidszielenwezens van het eenheid DNA/RNA.

Kijk goed! Want uiteindelijk zal de grote val die eraan zit te komen niet alleen de matrix zijn vol valse spiritisten, guru’s en overheden, maar dit leidt uiteindelijk tevens tot de val van vele duizenden jaren opbouw aan ceremonieel besmette masters, tantraspecialisten, ceremonieleiders, kundalini meesters, chakra healers, mediums, channelers enzovoorts.

De goddelijke orde zal leiden tot authenticiteit en deze leiden de weg naar binnen, naar wederom het stofje die van binnen naar buiten toe geboren zal worden, uit zichzelf zal gaan begrijpen hoe simpel alles in elkaar steekt en zijn we op weg naar de vorming en opbouw van de Anthrolini Draken Energie.

Wat we ook meemaken als mens, want ook mijn leven is verre van rooskleurig geweest ligt meer dan grotendeels besloten in het voorouderlijke DNA en we dragen hierin allemaal en daarmee zeggende, niemand uitgezonderd de sleutel tot manifestatie naar de eigen gaven, talenten, krachten. Als we eenmaal de allergrootste denkfouten kunnen begrijpen dan kunnen ze worden uitgewist en laten we het oude écht achter ons.

Dat wat we zien en vooral individueel ervaren aan trauma en pijn is de collaterale schade van een heel ver voorouderlijk verleden en zijn we als ‘afstammeling’ daarvan tevens de huidige incarnatie. Ascentie komt van binnenuit en niet van buitenaf en vinden we bevrijding en verlichting niet in het nadoen van anderen, maar in het zien van onszelf geïnspireerd door anderen.

Wij als mensheid zijn niet hier om als een gemanipuleerde DNA plant te verdorren in uitgedroogde vergiftigde potgrond dat lichaam heet. Nee, wij zijn hier om te groeien, te exploreren, te onderzoeken en te verkennen zoals wilde bloemen doen. We hebben écht een keuze om ons zaad ergens neer te laten dalen en onze wortels te verspreiden in een goede, gezonde en natuurlijke habitat zodat we sterker groeien, gezond kunnen vermenigvuldigen en alle kwaadwillende exoten kunnen vernietigen die niet in deze habitat thuishoren.

Zijn we nog maar net begonnen aan – de opbouw van een nieuwe beschaving en dit doen we beter goed dan half. Dank ik allen die bijdragen aan mijn inmiddels mooie leven in welke vorm dan ook in het bijzonder mijn kinderen Hélène en Etiënne, levenspartner Pascal, onze kleinkinderen Jayson en Aylin en schoonzoon Rens waarmee we inmiddels een klein familiebedrijfje runnen waar Kompaswerk een onderdeel van mag zijn en wil ik tevens de weinig echte vrienden die ik heb, diep bedanken dat ik volledig authentiek in deze aardse vorm mag zijn van jullie, zodat jullie dat ook kunnen en mogen zijn bij mij. |

In Lak’ech,
van Heidy

Moge jij via mij,
jouw transmissie al voelende & doende ontdekken …

P.S: Liefst gewoon in joggingpak ..